పండి రాలిపోతున్న ఆకును
చూసి
ఓ వెకిలిగా నవ్వు
గేలిచేస్తుంది
మట్టితో మమేకమై మరో
చిగురుకు
ఆయువు పోస్తూ అది
మరణిస్తుంది
మరణంలో కూడా జీవం వుందని
తెలుసుకోమంటాను
సంద్రం అగాథాల మయమని
సునామీలు సృష్టిస్తుందని ఓ
అనుభవం భయపెడుతుంది
జీవన సంద్రం ఈదిన వాళ్ళకు
ఇదో లెక్కా
అంటూ తెడ్డువేసుకుని
కడలిలోకి దూకేస్తాడొకడు
అగాథం లేనిది సంద్రం
ఎందుకవుతుందని నేనంటాను
పురుగులై ఎంత చదివినా
పుస్తకాలను
పుర్రెలోకి సారాన్ని
కాస్తయినా తీసుకోగలిగితేనే కదా
పరుగుపందాలై పోతున్న ర్యాంకుల
పోటీలో
గెలిచిన వాడు జీవితం లో
గెలవాలని లేదుగా
చదవగలిగితేనే ప్రతి
జీవితాన్నీ చదవమంటాను 8/5/2013
No comments:
Post a Comment
Comment on Telgu poem