అక్షరం మరణించదు

ఒక్క పదం చాలదా
వేల ఆలోచనలు పుట్టడానికి .
ఒక్క చురక చాలదా
నిద్రిస్తున్న మెదళ్ళు మేల్కొనడానికి

అహంకారంతో కళ్ళను మూసుకొంటే
అక్షరాలు  తిరుగుబాటు ప్రకటిస్తాయి

ఇమిడివున్న భావాలకు ఏదో ఒక రంగు పూస్తే

అవి రగిలే గుండెల శ్వాసగా మారుతాయి ..

కలాన్ని ఇజాలనే చట్రంలో బంధించేస్తే

అరచేతుల్లో సముద్రాన్ని పట్టిపెట్టినట్టే !
శవాన్ని పాతిపెట్టినట్టు అక్షరాలను
నేలలో పాతాళానికి పాతలంటే

అవి నిర్జీవమైన శవాలు కావు శరాలు

మొలకలై మొలకెత్తి .. చిగురులై శిరస్సు ఎత్తి

కొమ్మలు రెమ్మల్లుగా అల్లుకుపోయే

జీవితాల పరిమళాల్ని  పెనవేస్తుకున్న బీజాక్షరాలు !

అక్షరం మరణించదు

ఆలోచనా మరణించదు

మరణిస్తే

అది అక్షరమెందుకు అవుతుంది ..

ఆలోచన ఇవ్వకపోతే

అది చైతన్యమెందుకు అవుతుంది ..!!

కావ్యనాయిక

 

 

 

 

ఆదమరచి నిదురించిన రేయిలో

కమ్మని కలగా నీ తలపు

తీరని ఉహాలు నిజమైనట్టు భ్రాంతి

ఇంతలో కళ్ళ రెప్పల తలుపులపై

వాస్తవాలు తట్టిలేపుతున్న సూర్యోదయం !

చీకటి తలుపులు తీసి చూసానా

నవ్వుతూ నీవు కనిపించిన దృశ్యం

నా మనిష్కంలో అలా ఉండిపోయింది

కల నిజమైయే కాలం కోసం

కల కాలం ఎదురుచూస్తూ వున్నా ..

చిరు గాలి తరంగాలు తగిలిన నీవు పిలిచినట్టు

సెలయేరు నీటి గల గలలు విన్న అది నీ అందెల సవ్వడి అన్నట్టు

కోటి ఆశల అఖిలాండమై వెలుగూతూనే వున్నా ..

అక్షరాల నిధిని పోగుచేసుకున్నా

నీ భావాలు కరువైతే పదమైన కదుపలేకున్నా

ఓ కావ్య నాయికా ...

నా కలం బలం నీవే .. నా కావ్య సౌందర్యం నీవే

మృగంతో జీవనం

ఏమి జరగనట్టు
నవ్వులు అలా పులుముకొని
అలా బయటికి వెళ్లిపోతావ్
ఇంట్లో పగిలిన వస్తువుల మధ్య
నిట్టూర్తున్న హృదయపు విలాపం
నీకు వినపడవు !
అయినా నీవు ముసుగేసుకొని
నడుస్తూనే వుంటావ్ ..
కరచాలనంగానో , కబుర్ల టీ కొట్టులోనో
నిన్ను పోగొట్టుకొని
లాగి పారేసిన సిగరెట్టు కంపై కుమిలిపోతావ్ ...
నిన్ను ఎదిరించిన ప్రశ్నకు
కసిగా నీవు ఏదో చేయాలని
బెదిరించాలని, బెదరగోట్టాలని
రెండు పెగ్గుల మతై
గుమ్మం ముందు వాలిపోతావ్
అమ్మలా నిన్ను చేరదీసి
నీవు కక్కిన బూతుల వాంతులను
సహనంతో శుబ్రం చేస్తుంది
తాను పస్తులుండి
నీకు కడుపారా అన్నం పెట్టి
రెప్ప వేయని రాత్రవుతుంది ..
నీవు గోర్లతో రక్కిన గాట్ల నుండి
ఉదయం రక్తమై స్రవిస్తుంది
నీలో మృగం మళ్ళే లేస్తుంది .!!
తర తరాలుగా ఆమె బతుకు
పులి నోట చిక్కిన లేడి అవుతుంది ..