మరణభయం లేదు..

ఆకులన్నీ రాలిపోయి
మోడుగా నిలిచిన క్షణం
నిస్సారమైన జీవితాన్నీ
జ్ఞాపకాలతో నింపుకుంటుంటాను
పచ్చని ఆకులు పూసిన దృశ్యాలు
పువ్వులు పరిమళించిన సువాసనలు
నెమరువేసుకుంటాను..
నాకు రాలే ఆకులు ముఖ్యం కాదు
చిగుర్లు వేసే చిగుర్ల కబుర్లు ముఖ్యం
అంతా కన్నా నా మూలాల వేర్లు ముఖ్యం
నన్ను నేను పాతాళంలోకి దింపుకుని
నింగికి ఎదిగేందుకు పడ్డ శ్రమను
చెమటబిందువులతో సహా గుర్తుకు పెట్టుకుంటాను..
ఇప్పుడు భాధపడనవసరం లేదు
ఇప్పటి స్థితికి నేనే కదా భాధ్యున్ని
నేటి ఈ స్థాయికి నేనే కదా భాధితుడిని
వాలిన పక్షులు ఎగిరి వెళ్ళిపోయిన చప్పుడు
రాలిన కాయలు క్రింద పడ్డ చప్పుడు
ఏది ఏమైనా నేను స్పందించడం మరిచాను
ఎందుకంటే నాకు చిగురించడమే కాని
మరణించడం తెలియదు
మరణభయం లేనివాడికి
బతుకు ఎలా ఉన్నా ఒకటే
తోడు ఎవరు లేకపోయినా ఒకటే