EDITOR

విజయవాడ, ఆంధ్రప్రదేశ్, India

01/03/2012

అక్షర సూర్యోదయం.



చిన్నప్పటినుండి జీవితపు పలకపై
వాటిని చదువుతూనో.. వ్రాస్తూనో వున్నాం
అమ్మ అనే పదం  వ్రాసిన మొదటి సారి
బోయవాడు వాల్మీకి అయినట్టు తల్లితనం మురిసిపోయింది.
అర్థమయి అర్థంకానట్టు ఉండే జ్ఞాననేత్రాలు అక్షరాలు
ఆలోచనల ఆకాశం నుంచి
నేలకు రాలే చినుకులే అక్షరాలంటే
చినుకు చినుకు చేరి పారే జలపాతమైనట్టు
ఎంత దూరం అది పయనిస్తే అంతా కాంతిమయం ..
గుప్పెడంత అక్షరాలలో ఎంత నిగూఢ సాంద్రత
అక్షరం అమృతం చుక్కలా తాగిన వాడు మేధావుల సరసన
చేజేతులా నేలరాల్చుకున్న వాడిది నిత్యయాతన
సిరాచుక్కలోనుంటి జాలు వారిన క్షణం
అది ఎంతగా జీవం పోసుకుంటుందో కదా..
అక్షరాన్ని తొక్కిపెట్టే ఆయుధం ఏది ?
అక్షరానికి తుప్పుపట్టే సిలీంద్రియం ఏదీ ?
గేయమై గాయాల గొంతులోనుండి పల్లవిస్తున్నప్పుడు
ఆ అక్షరాలే స్వరాలతోమమేకమై భావతరంగిణిలు అవుతున్నాయి..
అక్షరాలలో కన్నీటిని నింపి పన్నీటిని తీయవచ్చు..
అక్షరాలలో నీరుగారిన వాడిని నింగికి నిలబెట్టవచ్చు..
నిద్రాణమైన చోట అక్షరం నినాదమై మేల్కొలుపుతోంది
రండి జీవితాలలో అక్షరాలను ధరిద్దాం..
అక్షరం మొలకెత్తి శిరస్సు ఎత్తి నిలబడితే సూర్యోదయం

No comments:

Post a Comment

Comment on Telgu poem