మూసిఉన్న గుప్పిట విప్పాను...
మనసు తేలికపడింది
కలల రెక్కలు విప్పుకుని
రంగు రంగుల
సీతాకోక చిలుకగా
ఎగురుతున్న సంతోషం...
నాలోకి నేనే ప్రయాణించాను..
నేనేంటో తెలిసింది
నిర్వేదపు మేఘాలు తప్పుకుని
చల్లని వెన్నల జలపాతం
జీవితాన కురుస్తున్న చప్పుడు..
పుష్పించే పూలను అడిగాను
పరిమళాన్ని చూపమని
అప్పుడే నాలో వికసిస్తున్న
వ్యక్తిత్వాన్ని చూపుతూ
నా అరచేతిలోకి వాలిపోయింది
మానవత్వం పరిమళిస్తున్నవాసన....
No comments:
Post a Comment
Comment on Telgu poem