EDITOR

విజయవాడ, ఆంధ్రప్రదేశ్, India

24/10/2012

వ్యాకులత





బలవంతంగా నవ్వుదామనుకుని
నిలువుటద్దం ముందు నిలబడితే
తాను నా కన్నా ముందు నిలబడుతుంది..
ఎంత వదిలించుకుపోదామన్నా పోదే
నవ్వుల తేనేలు తాగి ఎన్నాళ్ళయిందోనని
మిత్రుల కబుర్లకోసం గ్రామానికెళితే
అక్కడ కూడా అది కరువులా తిష్టవేసుకుని ఉంటోంది.
హాం వర్క్ పూర్తి కాలేదనే సాకుతో మా చంటాడిని
పండక్కి పట్టు చీర తీసివ్వలేదని నా అర్ధాంగికి
ఎవ్వరినీ ఓ పట్టాన వదలిపెట్టదు మరి
బిగుసుకుపోయిన మోముపై చిటపటలా
కరాళ కంకాళ నాట్యంచేస్తూనే ఉంటుంది
ఒకటో తారీఖున జీతం డబ్బులు రాకుంటే
పాలవాడు వచ్చినా తాను నన్నావ ఆవహిస్తుంది..
జేబులో కాసులు లేనప్పుడు చూడాలి దాని పొగరు
తల ఎత్తుకొని నడవనయినా నడవనీయదు మరి
నెత్తిన తానో భూతమై తైతక్కలాడుతుంది.
ఎప్పుడూ ఏదో ఒక రూపంలో వెంటాడుతుంది
ఎల్లప్పుడూ ఏదో ఒక ఉపద్రవంతో వెటాడుతుంది.
సంతోషాల తీరాల వెంబండి
రెక్కలు వచ్చిన పక్షి లా ఎగురాలని ఉంది
పల్లె పైరగాలుల వెంట లేగదూడలా
గంతులేస్తూ పరుగులు తీయాలని ఉంది
                                   20-9-12

No comments:

Post a Comment

Comment on Telgu poem