ఆకాశమంత చీకటి ఈ జీవనాన్ని కప్పేస్తే
వెన్నెల జాబిలివై విరిసింది నీవు కదూ !
దుక్కః సాగరంలో మునకలేస్తున్న నాకు
సంతోష తీరాలకు చేర్చింది నీవు కదూ !
ఎడారిలో ఇసుక రేనువైన నన్ను
ఎవేస్తూ శిఖరంలా తీర్చింది నీవు కదూ
అనురాగమయి
రూపం నాదయినా జీవం నీవు
నడక నడయినా గమ్యం నీవు
భాష నాదయినా దాని భావం నీవు
నన్నలా అల్లుకున్న కాంతి తేజమా !
పువ్వుకు తావిలా పెనవేసిన బంధమా !
నీ ఒడిలోనే వాలిపోనివ్వు
నీ నీడలోనే రాలిపోనివ్వు
No comments:
Post a Comment
Comment on Telgu poem