అఆలు దిద్దించి ...
విద్యాబుద్ధులు చెప్పించి
నడత, నాణ్యత జొప్పించి
ఉన్నతంగా తీర్చిదిద్దిన గురువు ...
నవమాసాలు మోసి ..
తానూ చచ్చి బతికి
మనకు జన్మ నిచ్చి
కంటికి రెప్పలా కాపాడిన అమ్మ..
తానూ మండుటెండలో స్వేదమై కరిగి..
తానూ అందుకోలేని ఎత్తులను
మనం అందుకుంటుంటే చూడాలని
మన ఎదుగుదలకు మెట్లుగా మారి
మనలో ఆశయాల ఊపిరులూదిన నాన్న !
తోడూ నీడలా వెంట వుండి
పాలు తేనెలా మన జీవితలో కలగలిసి పోయే
రోజూ తన ఆప్యాయతలను కురిపించే అర్ధాంగి !
వీరు అమృత మూర్తులు
వీరి ఋణం తీర్చగలమా ?
వారి త్యాగం ఎప్పటికి మరువలేనిది
వారికి చేయూతనివ్వడం మన విధి !!
-కరణం లుగేంద్ర పిళ్ళై
No comments:
Post a Comment
Comment on Telgu poem