సంతలో చంటి బిడ్డను అమ్ముతూవుంటే
ఎందుకు అమ్ముతున్నారని నిలదీశాను !
పెరిగి పెద్దయ్యాక ఆ పిల్ల పెళ్ళికి
కట్నం ఇవ్వాలిసి వచ్చి ఇల్లు అమ్ముతుంటే
మౌనంగా చూస్తుంది పోయాను !
పారాణి ఆరక ముందే
అగ్నిధారాలలో మసిగా మారితే
రెండు కన్నీటి చుక్కలై కరిగిపోయాను !
మూలాలు పెకలించకుండా చిగుర్లు తుంచినా
తిరిగి మొలకేత్తదని అర్ధమై , హృదయం అర్ద్రమై పోయింది .
అయిన కర్తవ్యం గురుతుకు వస్తోంది ..
చీకటిలో కుమిలి పోవడంమెందుకు ?
ఇప్పుడు తగిలి వేయవలసింది
మలినమైన పాత భావాల్ని
వెన్నెల ఊరవతలే వుండిపోతోంది
రండి మనం స్వాగాతిద్దాం!
కలుపు లా విషమయమైన
మూలాలు పెకలించి వేసి
విత్తు నుండి చిటారు కొమ్మలపై దాక
సంతోష చిగుర్లు మోలిపిద్దాం !!
-కరణం లుగేంద్ర పిళ్ళై
No comments:
Post a Comment
Comment on Telgu poem