ప్రియ నీతలపు

దిగులు గుబులు మబ్బులై

ఎద ఆకాశాన్ని కమ్మేస్తే

నవ్వుల హరివిల్లువై

నువ్వు కనిపిస్తావు

మోడుబారిన కొమ్మనై

దిక్కుతోచక అలమటిస్తుంటే

నీవు ఆశల దిక్శూచి వవుతావు ..

ఎవరు పలకరించని నన్ను

నీ పలుకుల పరవశంతో ముంచెత్తుతావు..

ఏమని నిన్ను పిలువాలో తెలియని నాకు

నా ఊపిరే నీవని అనిపిస్తున్తావు

కళ్ళ లోగిలో నీరూపం నిండిపోయింది

చూసిన ప్రతి అణువూలో నిన్నే చూపుతోంది ..

యోచల ఆలోచనల్లోనూ నీ తలపులే

కలల సవ్వడి చేస్తూ నువ్వు

నా హృదయ వేదికపై నాట్యమాడుతున్నావు !

నీవు క్షణం దూరమైనా .. ప్రాణం విలవిలాడుతోంది

నీవు  స్పరిస్తే నాలో క్రొత్త ఉత్స్తాహం పొంగిపోరలుతోంది ..

                                      కరణం లుగేంద్ర పిళ్ళై