ఒకప్పుడు నా సీమ రతనాల సీమ
రాయలు ఏలిన ఈనేల పౌరుష పరాక్రమాల ఖిల్లా ...
నాడు నాగలి భుజాన వేసుకొని
రైతు నడుస్తున్నా...రాజులా కనిపించేవాడు ...
అన్నపూర్ణగా ఉన్న ఈనేల నుండి రత్నాలు పండించేవాడు ...
ఏది ఆనాటి వైభవం ...
శిధిలమవుతున్న చంద్రగిరి కోటలా మారిందా?
ఏదీ ఆనాటి ధీరత్వం...
చిక్కి శల్యమవుతున్న ఫ్యాక్షన్ గ్రామంగా మారిందా?
నేడు రైతు రోడ్డున పడ్డాడు
విత్తనం కొనాలన్నా యుద్ధం చేయాల్సిందే !
విత్తు విత్తలన్నా నీటి చుక్క కోసం నింగికేసి చూడాల్సిందే ...
అయ్యో ! రాజులా బతికినా రైతే పల్లె వదులుతున్నాడు
బస్తిల్లో బస్తాలు మోసుకొని బతుకు బండి ఈడుస్తునాడు ....
పట్టెడన్నం పెట్టె వాడే పస్తులుంటున్నాడు .
ఇదేనా అలనాటి రాయలసీమ?
పగలు , ప్రతీకారాల మూఢ సీమ
లాభంలేదు నాసీమను అగ్ని పునీతం చేయాలి
ఓ రైతన్నా ! కన్నీటి మడుగులోనే క్రుంగడం కాదు
ఎండిన బీడు భూములలో తోలకరిగా కురవాలి !
వేదనల విషవలయంలో విచారించడం కాదు
వేదమై , చైతన్య నాదమై నీవు కదలాలి !
నీవు నడుస్తున్న నేల పచ్చదనం పులుముకోవాలి !
నిన్ను రాజుగా కొలిచేందుకు పల్లె పల్లె మేలుకోవాలి !!
కరణం లుగేంద్ర పిళ్ళై
No comments:
Post a Comment
Comment on Telgu poem