విరిచేసిన రెమ్మల్ని తిరిగి తగిలించుకోవడం
తగిలిన గాయాలకు కర్మ సిద్ధాంతం పూసుకోవడం
షరా మామూలే
క్షణ క్షణానికి మరింతగా వంగిపోవడం
ఆశల్ని ఆవిరిగా పోగొట్టుకొని నిస్తేజమై
మబ్బులులేని ఆకాశాలలో ఇంద్రధనస్సులు వెతకడం
మాకు అలవాటే
వసంతం పూయని జీవిత వనంలో
బాల్యమైన వార్ధక్యంలా గడిపేయడం
ఎండిన డొక్కల్ని పగల ప్రతీకరాల దుప్పటితో కప్పేసి
ఎడారిలోనైన నయాగారాలు వున్నాయని భ్రమించడం
తర తరాలుగా చేస్తునదే
తామరాకుపై నీటి బొట్టులా జారిపోయే వారికోసం
కత్తులతో స్నేహించడం ...నేతురు బొట్టుగా నేలరాలడం
కలతల కరచాలనంతో మౌనంగానే భరిస్తునదే....
ఒంటరిగా ఒతిళ్ళల్లోకి కూరుకుపోవడం
గుంతలుపడ్డ కళ్ళ లోయలలోకి
పగటి కలల్ని ప్రసరించడం పాత మాటే
ఇప్పుడిప్పుడే తూర్పు, పడమరల తేడా తెలుస్తోంది ..
బతుకు వాకిళ్ళకు పండుగ తోరణాలు కట్టి
పురితిలోని సూర్యుడు కిరణమై లేస్తునాడు
వాడ వాడలా పూయడానికి వసంతం
కోయిల గానమై పరవళ్ళు త్రోకుతోంది !
ప్రశ్నగా మారే క్షణం కోసం సంకెళ్ళు బద్దలవుతున్నాయి!!
- కరణం లుగేంద్ర పిళ్ళై
No comments:
Post a Comment
Comment on Telgu poem